Ozo

Mamiya Dubbel Oog Camera & Max
Mijn Mamiya C220

De wereld verandert en verander ik mee? Dat is een vraag die me de laatste tijd veel bezighoudt. Met sommige veranderingen kan ik meegaan, bij andere heb ik toch zo mijn twijfels. Deze website gaat over die veranderingen en die twijfels.

Neem deze website. Rond 2002 ben ik met het domein OzoGaaf.nl gestart met het idee een bedrijfje te beginnen dat beelden zou gaan verkopen en dan vooral de beelden die ik zelf had gefotografeerd. Ik wilde deze beelden aan het grote publiek aanbieden, ik voelde dat daar gewoon behoefte aan zou zijn. Niet gewoon een elektronisch bestandje, nee echt mooi afgedrukt, goed groot formaat…

Het idee was echter niet uniek, bleek al snel bij een bezoek aan één van die grote meubelketens. Hoewel het aanbod van de beelden kwalitatief niet slecht is, is de keuze -ook vandaag de dag- erg beperkt. Dat zal ook wel moeten om de kosten laag te kunnen houden. En daar zou ik nooit tegenop kunnen, zo bedacht ik me al snel. Mijn beelden zijn nu ook weer niet zó spektaculair…

Het opzetten van het bedrijfje zou ik samen met iemand doen die verstand heeft van het CMS -Content Management System- dat nodig is om een website op te bouwen met beveiligde toegang, etc. Maar ja, in die tijd was er nog niet zoveel aanbod in de CMS als op dit moment. Zoiets fantastisch als WordPress bestond destijds naar mijn weten nog niet. Voor die tijd maakte ik wel websites, gewoon in een simpele text-editor en veel van de tags ken(de) ik uit mijn hoofd. Met behulp van JAVA-script werden de pagina’s waar nodig een beetje opgeleukt.

Omdat ik toch ook wel een beetje lui ben, verdiepte ik me in het schrijven van PHP-script en het opzetten van een Apache Server, omdat je dat nu eenmaal nodig hebt om off-line je code te kunnen testen. Tijdens de bouw van mijn nieuwe huis heb ik van deze kennis veel lol gehad. Het toevoegen van een simpele regel aan de lijst met items en het uploaden van het fotobestand waren genoeg. Zo maakte ik iedere dag een fotootje op de bouwplaats en plaatste er een pakkende tekst bij. Dit fotodagboek was het laatste grote internet project dat ik met plezier heb uitgevoerd.

Met de komst van steeds meer web-browser en de incompatibiliteit met de HTML en CSS standaard die sommige aanbieders dachten te kunnen benutten om marktaandeel te winnen (?) verloor ik het plezier van het experimenteren met code. Wat bij de één werkte, werkte vervolgens weer niet bij de ander… Naast deze technologische ontwikkeling op het internet ging ook de technologie op het fotografische gebied een kant op die het kunstige of ambachtelijke gevoel van de fotografie afnam. Alles lijkt tegenwoordig van achter een beeldscherm te kunnen worden geregeld!

Het WYSIWYG-denken is wat mij betreft dus geen vooruitgang en daarmee een verandering die ik verontrustend vind. Het idee van een maakbare wereld -op een computer- lijkt dan ook bijna niet te stuiten. Zelf werk ik als ingenieur in de maak-industrie en heb regelmatig te maken met het repareren van verkochte illusies: Goed bedoelde ideeën kunnen zo snel als waarheid gezien gaan worden, dat de realiteitszin daar sterk onder moet lijden. Daarbij komt dat onder het huidige economische klimaat ook het ambachtelijke handwerk dat in de maak-industrie toch echt nog nodig is, steeds minder lijkt te worden gewaardeerd.

Dat brengt me bij het laatste onderwerp van verandering waarover ik op deze vernieuwde site mijn gedachten wil laten gaan. Sinds 2010 ben ik betrokken bij het verbeteren van de bedrijfsorganisatie. De methode die daar voor gebruikt wordt is gebaseerd op LEAN Manufacturing. In verschillende bedrijfstakken is dit een beproefde methode om de organisatie rond de productie te verbeteren door de focus niet direkt op de bedrijfsresultaten te leggen maar op de toegevoegde waarde. Ik vraag me af of deze methode ook net zo succesvol kan zijn in organisaties die minder grote volumes produceren? Wat zijn de randvoorwaarden en onderliggende mechanismen die het succes bepalen?

Wie het weet, mag het zeggen!

Jacco